Sonbahardan kışa dönmekte olan sıkıntılı havaya Haziran'dan kalma bir seyahat ile mola!
Wolfgangsee'yi bu yazımdan hatırlarsınız. Bir gün kocayla yine o civarda Strobl'dayız.
Yine bakmaya doyamadığım evler ve parklarla dolu bir yer burası.
Sahile doğru yürüyerek ilerlerken bu kiliseyi görüyor ve dönüşte ziyaret etmek üzere bırakıp yolumuza devam ediyoruz.
Sahilde bizi ilk karşılayan bu mütevazı ahşap sahne oluyor. Bana annemin çocukluk anılarından anlattığı ve benim hep hayal ettiğim derme çatma açık hava sinemalarını&tiyatrolarını hatırlatıyor.
Göl kıyısına ulaştığımızda yeşilin ve mavinin tonlarına bırakıyoruz kendimizi.
Vapur iskelesinin diğer ucundan Strobl böyle görünüyor.
Strobl'a gölden gelen vapur yolcularına "Hoşgeldiniz" (Willkommen) demeyi unutmamışlar.
Bu huzur bana fazla, bana adrenalin lazım diyenleri için vapur iskelesinin sağında bir de su kayağı okulu var.
Parkın ortasındaki havuzda bulunan flamingolar gerçek değil ama
balıklar gerçek! :)
Sıra geldi kiliseye.
Çok iddialı olmayan, abartıdan uzak, küçük ve sakin kiliseleri seviyorum.
Bazı kiliselerin bahçelerinde böyle minik mezarlıklar bulunuyor.
Bunları ilk gördüğümde önemli kişilerin mezarları ya da tarihi bilmem kaç yüzyıllık mezarlar olduklarını düşünmüştüm ama öyle değilmiş, aktif olarak kullanılan mezarlarmış bunlar.
Bir de burada mezara girdikten sonra öyle ebedi bir huzur yok anladığım kadarıyla. Ölenin ailesi mezarlıklara ev kirası gibi yıllık kira ödemek zorunda. Şuan miktarını hatırlamıyorum ama hiç de cüzzi bir miktar değil bu kira.
Aile mezar kirasını ödediği sürece sorun yok ama ödemeyince mezar yeri başkasına kiralanıyor yani üzerine farklı bir mehta gömülüyor. Benim ne bu sistem ne de mezarlıkların görünümü hoşuma gitmedi. Bizim bol ağaçlı mezarlıklarımızı ve kiralama üzerine kurulu olmayan sistemimizi kesinlikle tercih ederim.
Neyse bu kasvetli konudan uzaklaşıp arabaya doğru geri yürürken çektiğim fotoğraflarla Strobl gezisini noktalıyorum.
Sevgiler,
Gökçe.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder